องค์ประกอบกราฟฟิกที่ไม่ใช่เครื่องหมายกราฟิก เพื่อใช้เป็นองค์ประกอบในการออกแบบโลโก้

องค์ประกอบกราฟฟิกที่ไม่ใช่เครื่องหมายกราฟิก
ได้แก่สิ่งใดก็ได้ไม่ว่าจะเป็นรูปร่าง รูปทรง สี การสร้างการรับรู้จดจำจนสามารถสื่อความเป็น Logo ออกแบบสินค้าหรือองค์กรนั้นๆได้ แม้แม้แต่ใช้องค์ประกอบกราฟฟิกละโดยลำพังอย่างเช่น ภาพเส้นโค้งที่ประกอบสัญลักษณ์โค้ก หรือแม้แต่รูปร่างของขวดบรรจุน้ำอัดลมโคราชที่มีลักษณะเฉพาะตัว สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นองค์ประกอบที่สามารถใช้ในการสร้างอัตลักษณ์องค์กรร่วมกับสัญลักษณ์ได้เป็นอย่างดี

การเรียกชื่อเครื่องหมายยังมีการเรียกชื่อให้เฉพาะเจาะจงยิ่งขึ้นไปอีกเครื่องหมายที่สื่อความหมายโดยอ้อมกล่าวคือสามารถสื่อความหมายให้เข้าใจได้เมื่อมีการพินิจพิเคราะห์หรือทราบถึงแนวคิดการออกแบบเครื่องหมายและมาก่อนแต่ไม่สามารถสื่อสารได้โดยตรงหรือทันทีที่ได้เห็นเป็นครั้งแรกเช่น แพกิ่งก้านสาขาให้ความร่มเย็นเป็นต้น

--------------------------------------------------------------
อ้างอิง
LogoBigbang: https://g.page/LogoBigbang
https://www.bigbang.co.th/Logo-Design
เนื้อหา: หนังสือการออกแบบอัตลักษณ์
ภาพประกอบ: Photo by todd kent on Unsplash
--------------------------------------------------------------

นอกจากนี้ยังมีชื่อเรียกเครื่องหมายที่สามารถสื่อความหมายถึงชื่อผลิตภัณฑ์ หรือประเภทของธุรกิจขององค์กรนั้นได้อย่างตรงไปตรงมาชัดเจน เฉพาะเจาะจงลงไปอีกว่าการจัดวางตัวอักษรที่สามารถสื่อความหมายถึงประเภทของธุรกิจที่เกี่ยวข้องได้เป็นอย่างดี

นอกเหนือจากการเรียกชื่อเครื่องหมายดังกล่าวไว้ข้างต้นแล้วเครื่องแต่งการเรียกชื่อเครื่องหมายตามลักษณะการใช้งานดังนี้

1.เครื่องหมายประจำหน่วยงานได้แก่เครื่องหมายที่ใช้หน่วยงานหรือองค์กรที่ไม่แสวงหาผลกำไรเช่น ตราประจำกระทรวงทบวงกรมต่างๆ ตราประจำจังหวัดเป็นต้น

2.เครื่องหมายรับรอง ได้แก่เครื่องหมายที่ออกโดยหน่วยงานที่ทำหน้าที่รับรองคุณภาพเช่น เครื่องหมายแบรนด์ที่ออกโดยกรมส่งเสริมการส่งออกกระทรวงพาณิชย์

3. เครื่องหมายมาตรฐาน หมายถึงเครื่องหมายที่ใช้แสดงกับผลิตภัณฑ์อุตสาหกรรมว่าผลิตภัณฑ์นั้นเป็นไปตามมาตรฐานที่ประกาศในราชกิจจานุเบกษา การที่จะใช้เครื่องหมายมาตรฐานกับผลิตภัณฑ์ใดก็ตามจะต้องได้รับการรับรองจากหน้าที่ของสำนักงานมาตรฐานผลิตภัณฑ์อุตสาหกรรม งานตรวจสอบทางราชการ

นอกจากนี้เครื่องหมายมาตรฐานยังสามารถแบ่งออกได้เป็นอีก 2 แบบคือ
เครื่องหมายมาตรฐานแบบไม่บังคับผู้ผลิตสามารถสมัครขอใช้เครื่องหมายนี้เพื่อแสดงว่ามีเจตนาและความสามารถในการทำผลิตภัณฑ์ให้เป็นไปตาม หรือมีคุณภาพดีกว่ามาตรฐานที่กำหนดตัวอย่างเช่นเครื่องหมายของอย หรือเครื่องหมายมอกของกระทรวงอุตสาหกรรมเป็นต้น
เครื่องหมายมาตรฐานบังคับผู้ผลิตต้องแสดงเครื่องหมายในเพื่อแสดงว่าผลิตภัณฑ์นั้นมีพระราชกฤษฎีกากำหนดให้ต้องเป็นไปตามมาตรฐานผลิตภัณฑ์ที่ผลิตไม่ได้ตามมาตรฐานย่อมเป็นการผิดกฎหมายตัวอย่างเช่นเครื่องหมายวัตถุมีพิษเป็นต้น