พ้นช่วงฮันนีมูน

"พ้นช่วงฮันนีมูน"

เถ้าแก่คังยกหูโทรศัพท์ขึ้นมา พอได้ยินว่าเป็นเถ้าแก่เว่ยก็ยิ้มอยู่ในใจ เขาสั่งสินค้าเพิ่มจริงๆ ซ้ำยังต้องการด่วนจึงหยอกเขาไปหลายคำ

❤❤❤ ตำรับโกง ❤❤❤

ที่ไม่อยากให้ท่าน

ถูกโกง

โคตรโกง

เราไม่ได้สอนให้คุณโกง

❤❤❤ แต่แนะนำให้คุณเห็นซึ้งถึงเล่ห์โกง ❤❤❤

........................."พ้นช่วงฮันนีมูน".........................

“ผมบอกกับคุณแล้วว่า สั่งเพิ่มมากอีกหน่อย รับรองว่าขายดี คุณก็ไม่เชื่อ เวลานี้ต้องให้ผมเร่งผลิตให้คุณ ก็ต้องใช้เวลา 2 สัปดาห์

“เถ้าแก่คังหยุดไปนิดหนึ่ง ค่อยหัวเราะร่วน “เอาเถอะ เห็นแก่มิตรภาพ ผมจะจัดสินค้าที่มีอยู่ให้คุณก่อน…. เงินงวดก่อนหรือ? กลัวคุณหนีไปหรือไง? รอไว้คิดรวมกับเที่ยวนี้เถอะ”

สินค้าถูกจัดส่งไปทันที ไม่ถึง 2 สัปดาห์ เถ้าแก่เว้ยก็สั่งสินค้าเพิ่มอีก

“หนี้เก่ายังไม่ชำระ” คุณนายคังที่ดูแลบัญชีเดือนสามี “พวกเราให้เขาไม่ได้ บอกให้เขาโอนเงินทั้ง 2 รายการมาก่อนค่อย…”

เถ้าแก่คังโบกมือ

“ถ้าหากเขากล้าโกง วันหลังจะทำธุรกิจกับพวกเราอีกหรือ? ส่งให้เขาก่อนเถอะ เชื่อว่าเขาไม่หนีแน่”

สินค้าเที่ยวใหญ่ถูกจัดส่งไปอีก ได้ยินว่าเถ้าแก่เว่ยไปออกของที่สนามบินด้วยตัวเอง เขาได้ผลิตภัณฑ์ใหม่ ช่วยให้ได้กำไรโข

☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘

ผ่านไป 1 เดือน ได้รับออเดอร์จากเถ้าแก่เว่ยอีก

“หนี้ 3 รายการแรกของเขาชำระแล้วหรือยัง?” เถ้าแก่คังถามภรรยา

คุณนายคังสั่นหัว เถ้าแก่คังจึงหมุนโทรศัพท์ไป

“คุณคังโทร.มาก็ดี ผมกำลังจะรายงานคุณ” เถ้าแก่เว่ยชิงพูดก่อน

“ระหว่างนี้บริษัทเราเร่งผลิตภัณฑ์ใหม่ของคุณ ระดมทั้งคนในแผนกบัญชีให้บรรจุหีบห่อ ส่งทางไปรษณีย์ จนไม่มีเวลาทำอย่างอื่น ขอให้เสร็จงานนี้แล้วค่อยส่งเงินไปได้ไหม?”

“ก็ได้” เถ้าแก่คลังวางหูโทรศัพท์อย่างยิ้มแย้ม แบมือต่อภรรยา “เขาบอกว่าวุ่นกับสินค้าพวกเราแทบตาย จัดส่งให้แก่เขาก่อนเถอะ”

สินค้าถูกจัดส่งไปอีก

แต่ว่า 1 วัน 2 วัน 1 เดือน 2 เดือน ยังไม่มีข่าวคราว แต่ได้ยินว่าจีนแผ่นดินใหญ่ออกสินค้าชนิดเดียวกัน ราคาย่อมเยากว่ามาก ทำเอาตลาดปั่นป่วน

เถ้าแก่คังก็โทรศัพท์ไปเร่งรัดนี่หลายครั้ง ตอนแรกเถ้าแก่เว่ยยังรับสาย บอกว่าการค้าแย่ รวบรวมเงินได้แล้วค่อยส่งมา พอถึงตอนท้าย แม้แต่คนยังหาไม่เจอ

่หรือว่าเถ้าแก่เว่ยหนีไปแล้ว?่ ่ เถ้าแก่คังขอให้เพื่อนฝูงไปสืบดู

“เขายังไม่หนี ถึงแม้การค้าไม่ดีเหมือนก่อน แต่ยังขายสินค้าของคุณ” เพื่อนฝูงโทร.มาบอก

“ขายสินค้าของผม?” เถ้าแก่คังเกาหัวแกรกๆ “เขาไม่ได้สั่งสินค้าของผมนานแล้ว”

“ได้ข่าวว่าเขาซื้อสินค้าของคุณจากคนอื่น”

“ซื้อจากคนอื่น?” เถ้าแก่คังงงหนักเข้าไปอีก “ผมเป็นทั้งผู้ผลิตและจัดจำหน่าย เขาทำไมจ่ายเงินเพิ่ม ซื้อสินค้าของผมจากคนอื่น?”

🌹🌹 หมายเหตุ 🌹🌹

เรื่องที่เถ้าแก่คังนึกไม่ออก บางทีคุณนึกออกแล้ว

ทำไมเถ้าแก่เว่ยจึงต้องซื้อจากคนกลางอีกต่อหนึ่ง?

เพราะว่าเขาติดหนี้เถ้าแก่คังมากเกินไป ขณะที่เขาโทร.สั่งสินค้าใหม่ เป็นเวลาที่เขาต้องชำระหนี้เก่า นี่เหมือนกับเพื่อนฝูงขอยืมเงินคุณ เขาหยิบยืมไปเป็นจำนวนเล็กน้อย คุณไม่เร่งรัดให้เขาชำระ เขาขอยืมอีกคุณยังไม่เร่งรัดให้ชำระ เมื่อเขายิ่งยืมยิ่งมาก ก็ไม่มีหน้าขอหยิบยืมจากคุณอีก

เขาเริ่มหลบหน้าคุณ😢

ผลสุดท้ายคุณไม่เพียงแต่สูญเสียเงิน ยังเสียเพื่อนไป

☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘

ลองนึกดู ถ้าหากเพื่อนของคุณเป็นหนี้คุณจำนวนเล็กน้อย คุณฉวยโอกาสที่เขารับเงินโบนัส พูดเป็นนัยให้เขาชดใช้คืน หรือว่าแสร้งทำเป็นเดือดร้อนบอกว่าคุณต้องการใช้เงิน

เงินจำนวนเล็กน้อย เขาควักออกมาเบาสบาย เขาย่อมยินดีชดใช้

ถ้าอย่างนั้นมีหยิบยืมก็มีชดใช้ ระหว่างเพื่อนฝูงเมื่อมีน้ำใจหยิบยืมเงินได้ ก็ควรมีสัจจะชดใช้เงินให้ จะเป็นมิตรที่ดีตลอดไป ทำไมต้องย่ำแย่จนถึงขั้นหลบหน้ากัน?

มีสุภาษิตบทหนึ่ง ว่า “เป็นหนี้มากคนไม่กลัดกลุ้ม”

คนที่เป็นหนี้มากและไม่กลัดกลุ้ม ไม่ใช่มีปัญญาชดใช้หนี้ หากแต่เตรียม “แตกหัก” …ไม่มีเงินชดใช้ มีชีวิตเดียวหยิบเอาไป ตอนแรกเขาบากหน้ามาหยิบยืมเงิน ต่อมาหลบหน้าหนีหนี้ พอถึงตอนท้ายกลายเป็นหน้าด้านเอาดื้อๆ

ขณะที่ล้มเหลวจนถึงตอนสิ้นหวัง จะหมดอาลัยตายอยาก นี่เป็นลักษณะนิสัยของคน ไม่ว่าทำการค้า เลี้ยงลูกน้อง คบเพื่อนฝูง ถ้าหากต้องการคบหาอย่างสุภาพบุรุษ ต้องคอยสังเกตว่า จะรักษาศักดิ์ศรีของอีกฝ่ายหนึ่งอย่างไร?

ใช่แล้ว ศักดิ์ศรีของอีกฝ่ายหนึ่ง ต้องให้คุณปกปักรักษา เหมือนกับผู้หญิงควรบอกใบ้ห้ามปราม เมื่อผู้ชายคิดเกรี้ยวพาราสี ไม่ใช่รอจนอีกฝ่ายหนึ่งถอดกางเกงแล้วค่อยเซโน

เมื่อคุณพบว่าลูกน้องมีปัญหาด้านการเงิน ไม่ว่าเป็นการเงินของบริษัท หรือว่าเป็นการเงินระหว่างเขากับเพื่อนร่วมงาน คุณต้องหาทางทำความ “เข้าใจ” แม้กระทั่งช่วยวางแผนแก้ไขให้เขา

ไม่อย่างนั้นคุณอาจสูญเสียลูกน้องคนหนึ่ง ซึ่งทำเอาสำนักงานปั่นป่วน หรือว่าหอบเงินหนีไป

เมื่อคุณกับผู้ร่วมลงทุนร่ำรวยใหญ่ ให้ฉวยโอกาสที่กระหยิ่มยินดี แยกบัญชีให้ชัดเจน

ไม่อย่างนั้นเมื่อตลาดวาย สีหน้าอาจกลายเป็นปั้นปึ่งเย็นชา มีเหตุการณ์ที่ “เสพสุขด้วยกันได้ ร่วมทุกข์กันไม่ได้” อยู่มากมาย มักเกิดขึ้นเพราะเหตุนี้

☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘

ลองนึกย้อนดู เถ้าแก่เว่ยคิด คดโกงตั้งแต่แรกหรือ?

ตอนที่เขาขายดิบขายดี มีสินค้าไม่พอจำหน่ายเพื่อไม่ให้สินค้าขาดช่วง เขาจะไม่ชำระเงินแต่โดยดีหรือ?

ขณะที่เขากิจการค้าดี เงินทองไหลมาเทมา เขาไม่มีปัญญาชำระเงินหรือ?

ตรงกันข้าม เงินที่ได้กำไร ถ้าไม่รีบชำระหนี้ เวลามีเงินมีทอง จะจับจ่ายมือเติบ เงินยิ่งมายิ่งร่อยหรอ ประจวบกับการค้าเริ่มซบเซา หนี้ที่ติดค้างยิ่งสะสมยิ่งมากถ้าหากเป็นคุณ คงเลียนแบบเถ้าแก่เว่ยกระมัง?

ความเจริญก้าวหน้าหรือเน่าเปื่อยฟอนเฟะในโลกนี้ล้วนแล้วแต่เกิดขึ้นอย่างช้าๆ มีแต่คนที่สร้างระบบ แบ่งแยกน้ำใจและเหตุผล จึงมีสภาพเหมือนกับถนนที่ติดตั้งสัญญาณไฟจราจรกับเกาะกลางถนน ไม่เพียงแต่แล่นเร็ว ซ้ำยังไม่เกิดอุบัติเหตุ

โปรดจำไว้ ยุคสมัยกสิกรรม หรือยุคสมัยที่ว่า “มีคำพูดเป็นสัจจะ” ล้วนผ่านไปแล้ว ถ้าต้องการครบเป็นเพื่อนนานๆ หรือทำการค้าระยะยาว คุณต้องมีเทคนิคในการรักษาศักดิ์ศรีของอีกฝ่ายหนึ่ง และถือหลักการไม่ประนีประนอม

☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘ โคตรโกง ☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘