Piyawattjanakan inta(ปิยะวัฒนกานต์ อินตา)

มนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตที่มีตัณหา อย่างเช่นนักรบอยากจะสละชีวิตเพื่อชาติ หมอมีชีวิตอยู่เพื่อช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ บางคนอยากเป็นเจ้าเป็นนาย บางคนอยากได้เงิน บางคนอยากมีชื่อเสียง จึงพยายามทำอะไรบางอย่างเพื่อเหลือไว้ให้โลกจดจำ สถานสงบในโลกลดลงทุกวันแต่พอยังค้นพบ ความสงัดในจิตเกิดได้ยากกว่านัก แม้สำเนียงภายนอกเงียบลง แต่เสียงภายในยังกึกก้องฟุ้งซ่านเต็มที่ จิตใจโลดแล่นตามสิ่งมาสัมผัส และแม้เมื่อภายนอกเลือนรางไปแล้ว จิตก็ยังขบเคี้ยวซากแห่งอดีต คือความทรงจำไม่ลดละ อุปสรรค หยุดรออยู่ทุกที่ในวิถีชีวิต ไม่มีใครก้าวสู่ความสำเร็จได้ โดยไม่ผ่านอุปสรรคก่อน เพื่อชัยชนะแห่งจุดมุ่งหมาย ท่านจะต้องมีเครื่องมือต่อสู้ชนิดหนึ่ง นั่นคือ กำลังใจ กาย วาจา ใจ ที่เกิดแห่งบุญ ใจนั้นคือความคิด จิตหรือใจโดยความหมายเป็นสิ่งเดียวกัน จิตหรือใจเป็นสภาพเป็นกลางๆ ถ้าคิดเรื่องดีก็เป็นบุญ ถ้าคิดเรื่องไม่ดีก็เป็นบาป สติเป็นหลักปฏิบัติสำคัญของจิต ฝึกหัดให้เป็นผู้มีสติประจำจิตอยู่เสมอ